H Mητρότητα σε Ινδία και Νεπάλ μέσα από τα μάτια μίας Συμβούλου της LLL

Ένα ταξίδι στην Ινδία και στο Νεπάλ είναι ένα ταξίδι που σου αλλάζει τον τρόπο που βλέπεις τη ζωή στον τόπο σου. Εκτιμάς, δέχεσαι, αποφεύγεις και ταυτόχρονα χαίρεσαι όλα όσα αφήνεις πίσω σου.

Είχα την τύχη μετά από έναν μήνα στην Ασία με ένα σακίδιο στη πλάτη,  να συναντήσω μητέρες στον δρόμο να θηλάζουν από μικρά μωρά αλλά μέχρι και μεγαλύτερα νήπια. Μητέρες που με ηρεμία, στον δρόμο, καθώς περίμεναν για το τρένο, μέσα στο λεωφορείο, ακόμα και στο Μουσείο, κάθονταν και θήλαζαν. Το μάτι μου παρατηρούσε τα πάντα πολύ διακριτικά, από φόβο μην παρεξηγηθώ, εκείνες όμως δέχονταν  να φωτογραφηθούν χωρίς ενδοιασμούς από τον φακό μου.

Σε μία από τις μετακινήσεις μου με το τρένο,  γνώρισα μία οικογένεια  με δύο κοριτσάκια, το μεγαλύτερο τεσσάρων ετών και το μικρότερο  δεκαεπτά μηνών. Η μητέρα θήλαζε τη μικρή της κόρη με πολλή στοργή και γαλήνη μέσα στην ηρεμία που επικρατούσε στο κουπέ. Το νήπιο κοιμόταν ήρεμα πάνω στο στήθος της  και ο πατέρας αναλάμβανε τα υπόλοιπα καθήκοντα όποτε αυτό ήταν απαραίτητο, π.χ. πήγαινε μαζί με τη μεγαλύτερη κόρη για βόλτα για να μην πλήττει,  έφερνε το φαγητό στη μητέρα ώστε εκείνη να μη σηκωθεί από τη θέση της. Μετά το τέλος του θηλασμού, η μητέρα έβγαλε την πάνα της μικρής της κόρης για να την αλλάξει και μαζί οι δυο γονείς κατευθύνθηκαν στη βρύση για να την πλύνουν. Αμέσως μετά άρχισε η τελετή του μασάζ, κατά την οποία για αρκετή ώρα η μικρή χαλάρωνε με μαλάξεις που γίνονταν με λαδάκι στα πόδια και τα χέρια της. Μου έκανε εντύπωση όταν η μητέρα μου εξήγησε ότι είναι σημαντικό για την ανάπτυξη και την  ενδυνάμωση της, το μασάζ να επαναλαμβάνεται δυο και τρείς φορές την ημέρα. Το χάδι, η αγκαλιά και το μασάζ είναι σημαντικό μέρος της φιλοσοφίας τους. Φέρονταν και οι δύο με σεβασμό και καθοδηγούσαν στοργικά και τα δύο κορίτσια.

Θα ήθελα να σημειώσω ότι σε καμία από αυτές τις δύο χώρες δεν είδα γονείς με καροτσάκι. Τα παιδιά τα είχαν στη πλάτη τους ή στην αγκαλιά τους, τόσο οι μικρές όσο και οι μεγαλύτερες γυναίκες.

Ο θηλασμός εκεί αποτελεί καθημερινότητα, αφού σύμφωνα με τις οδηγίες του κράτους είναι υποχρεωτικός τουλάχιστον μέχρι τους έξι μήνες. Καισαρικές τομές πραγματοποιούνται και εκεί, όμως αυτό δεν εμποδίζει τις μητέρες να θηλάσουν.

Η μητρότητα μέσω του θηλασμού είναι  ένα ταξίδι μαγικό, ξεχωρίζει και κάνει τη φύση του ανθρώπου να  λειτουργεί παντού.

Δέσποινα Μασάκη, Σύμβουλος Θηλασμού της La Leche League International