Η ιστορία επαναγαλακτισμού και ομαλού αποθηλασμού της Άννας
Αν και η συνολική ιστορία θηλασμού μας είχε πολύ όμορφο τέλος, ξεκίνησε δύσκολα ήδη από την κοιλιά της μαμάς. Περίδεση τραχήλου από τον τέταρτο μήνα, φόβος για αποβολή, σχετική απομόνωση στο σπίτι, έγκυος 40 ετών, στο νοσοκομείο για έναν μήνα πριν γεννήσω γιατί φοβόμαστε ρήξη μήτρας λόγω προηγούμενου μεγάλου ανοιχτού χειρουργείου ινομυωμάτων με επιπλοκές…Γέννα στις 36 εβδομάδες με καισαρική που καθόλου δεν επιθυμούσα, καθώς όμως είχα κουραστεί στο νοσοκομείο, είχαν μειωθεί οι αντιστάσεις μου και δέχτηκα να χειρουργηθώ κι ας ήταν μια χαρά το μωρό στον καρδιοτοκογράφο.
Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα του 2015. Το μωρό το είδα όταν γεννήθηκε και το θήλασα μια φορά στην αίθουσα ανάνηψης. Η δική μου καισαρική δύσκολη, με συμφύσεις λόγω του προηγούμενου χειρουργείου στην περιοχή. Λόγω του πρωτοκόλλου στο Μαιευτήριο, το οποίο δεν γνώριζα, μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκε 36 εβδομάδων η μικρή έπρεπε να μείνει στη ΜΕΝΝ. Μεγάλη Τρίτη του 2015 γέννησα, Κυριακή του Πάσχα πήραμε τελικά τη μικρή και φύγαμε όλοι μαζί. Στο διάστημα αυτό πάλευα με την αναμονή… «σήμερα θα μου τη δώσουν, αύριο; Έχει κάτι σοβαρό το παιδί και το κρατάνε;» Πόνος πολύς όταν τελείωνε το παυσίπονο. Μεγάλη προσπάθεια να πάω να θηλάσω κάθε 3 ώρες. Το μωρό δεν έτρωγε ούτε από μπιμπερό ούτε και θήλαζε όταν πήγαινα. Τύψεις με είχαν κατακλύσει που δέχτηκα να γίνει τόσο νωρίς η καισαρική, σκεφτόμουν δεν ήταν έτοιμο το καημένο να βγει. Στο μαιευτήριο έμεινα 5 βράδια μετά τη γέννα, μέσα στη στενοχώρια, οι ορμόνες μου είχαν τρελαθεί, δεν είχα και το μωρό μου κοντά μου, ούτε κι αυτό τη μαμά του. Κάθε άλλο παρά μια χαρούμενη λεχώνα ήμουν.
Από τη δεύτερη μέρα ζήτησα να ξεκινήσω αντλήσεις, όμως η μαία μου είπε ότι ήταν νωρίς…Την τρίτη ημέρα νομίζω ξεκίνησα τελικά. Αντλούσα λίγο γάλα και εννοείται ότι έπαιρνα και μητροσταλτικό φάρμακο χωρίς να ερωτηθώ αν θα θηλάσω. Νοικιάζω λοιπόν νοσοκομειακό θήλαστρο από το νοσοκομείο και επιστρέφουμε στο σπίτι. Δεν ξέρω καν να αλλάξω το μωρό. Τότε, αρχίζει ο Γολγοθάς: αντλήσεις, τάισμα με μπιμπερό και θηλασμός, αποστειρώσεις κ.λπ.. Το μωρό ούτε θηλάζει ιδιαίτερα ούτε και πίνει εύκολα τη φόρμουλα, αφού εννοείται ότι φύγαμε με τη συνταγή για χορήγηση φόρμουλας από το μαιευτήριο. Μεσολαβεί ένα διάστημα μεγάλης προσπάθειας και κούρασης, απευθύνθηκα σε πιστοποιημένη Σύμβουλο Γαλουχίας, ακολούθησα πρωτόκολλο αντλήσεων, έκανα καταγραφή γευμάτων, κενώσεων ,αντλήσεων κ.λπ.. Είχα αρκετό γάλα, οπότε έδινα δικό μου αλλά και φόρμουλα με μπιμπερό. Πήρα και το sns, αλλά δεν λειτούργησε για εμένα. 2.5 μήνες δύσκολοι. Δεν πίστευα στο σώμα μου, δεν πίστευα ότι θα τα καταφέρω. Αισθανόμουν απογοητευμένη κι ανεπαρκής. Σιγά σιγά όμως, μείωνα το ξένο γάλα, άλλωστε δεν έπινε και πολύ.
Τότε, πήγα σε συνάντηση της La Leche League , όπου γνωρίζω μια μητέρα με την οποία έχουμε συνομήλικα παιδάκια και που κατάφερε πλήρη επαναγαλακτισμό. Με εμπνέει και σκέφτομαι “αφού μπορεί αυτή μπορώ κι εγώ!”. Και τα καταφέρνω! Κόβω εντελώς το ξένο γάλα, βάζω το μωρό συνέχεια στο στήθος και από τότε δεν ξανά-αντλώ γάλα, ποτέ! Ζω την ευτυχία και την ξεκούραση να θηλάζω μόνο, χωρίς αντλήσεις κι αποστειρώσεις. Το μωρό παίρνει τα πάνω του και στους 6 μήνες είναι ένα πολύ στρουμπουλό μωρό που κάποιοι μου λένε ότι θα γίνει υπέρβαρο, χωρίς βέβαια κάτι τέτοιο να ισχύει, σήμερα η ανάπτυξή της είναι μια χαρά χωρίς περιττά κιλά.
Θηλάζουμε συνέχεια χωρίς περιορισμούς. Καθώς μεγαλώνει και χωρίς να το καταλάβω κόβουμε τους θηλασμούς εκτός σπιτιού. Σίγουρα, υπήρξαν στιγμές που κουράστηκα κι ήθελα να τα παρατήσω, όμως οι συναντήσεις της La Leche League, που παρακολουθούσα συστηματικά, μου έδιναν θάρρος! Από τον Φεβρουάριο του 2018, 3 ετών πια η μικρή, αρχίζω να θέλω να ελέγξω τον θηλασμό. Κάνω κάποιες άγαρμπες προσπάθειες, αλλά έχω τα αντίθετα αποτελέσματα και το παίρνω όλο πίσω. Αρχίζω να λέω στη μικρή ότι θέλω να κοιμάται με το στόμα καθαρό κ έτσι θηλάζουμε πριν το βούρτσισμα. Το δέχεται πολύ εύκολα, γύρω στον Ιούνιο του 2018. Κόβουμε λοιπόν τον βραδινό θηλασμό και τις λίγες φορές που ξυπνούσε για γάλα, της εξηγούσα, το δεχόταν, χαδάκια, νεράκι, ύπνος. Με το που κόβεται ο βραδινός θηλασμός όλα γίνονται πιο εύκολα! Σταδιακά μετράω θηλασμούς και κόβω τους πιο εύκολους, αρνούμαι μαλακά, ασχολούμαι περισσότερο μαζί της, πολλή αγκαλιά, φιλιά και χάδια. Όταν ζητάει πολύ επίμονα δίνω. Κόβω περίπου έναν θηλασμό τον μήνα. Περιμένω πρώτα να παγιωθεί η κατάσταση για να πάω στο επόμενο βήμα. Μειώνω τη διάρκεια των θηλασμών.
Έτσι, φτάνουμε στις 6 Νοεμβρίου του 2018. Μας είχε μείνει ένα θηλασμός, ο βραδινός πριν από το βούρτσισμα. Εξηγούσα για καιρό ότι το γάλα της μαμάς τελειώνει και της λέω ότι τελείωσε. Το δέχτηκε. Ζήτησε κάποιες φορές, για ένα μήνα περίπου, αλλά όχι επίμονα. Έμεινα στην απόφαση μου αυξάνοντας την τρυφερότητα και το παιχνίδι. Έκτοτε, δε ζητάει πια. Έχει αποθηλάσει. Το στήθος μου είναι μια χαρά, χωρίς χάπια, δεσίματα κ.λπ.
Η συμμετοχή μου στις συναντήσεις των ομάδων βόρειας Αθήνας της La Leche League με βοήθησε πάρα πολύ! Μου προσέφεραν έμπνευση για πλήρη επαναγαλακτισμό, φίλες μανούλες, ενθάρρυνση, συντροφιά, βοήθεια για τον αποθηλασμό. Κρίμα που δεν είχα μπορέσει να έρθω πριν γεννήσω…
Σας ευχαριστώ πολύ! Συνεχίστε το σημαντικό σας έργο!
