“Για να μπορεί η Ραφαέλα-Ρόζα να χαμογελά…”
Η Ραφαέλα Ρόζα, η κορούλα μας είναι 2,5 χρονών και έχουμε ξεκινήσει να αποθηλάζουμε από το όμορφο ταξίδι του θηλασμού. Τα συναισθήματα μου πολλά και διαφορετικά.
Από την στιγμή που άκουσα την καρδούλα της να χτυπάει δυνατά, ένιωσα την ανάγκη να μάθω, να ενημερωθώ, να κάνω ότι καλύτερο για το μωράκι μας. Να γίνω μια καλή και ευτυχισμένη μαμά σαν την δική μου μανούλα. Έγινα μέλος στην ομάδα υποστήριξης μητρικού θηλασμού Ρόδου. Γνώρισα πολλές μανούλες με τις οποίες είχαμε κοινές ανησυχίες και ανταλλάσαμε ιδέες. Συμμετείχα σε Συναντήσεις με Σύμβουλο θηλασμού της La Leche League. Η Σύμβουλος θηλασμού με βοήθησε να καταλάβω τι σημαίνει αποκλειστικός θηλασμός, ποια είναι τα οφέλη του μητρικού θηλασμού για την μητέρα και το μωρό, για την σωστή τοποθέτηση του βρέφους στο στήθος, για τα οφέλη του θηλασμού και πέρα του έτους και για πολλά ακόμη θέματα γύρω από τον θηλασμό.
Έχοντας μια καλή εγκυμοσύνη, οι εβδομάδες περνούσαν ευχάριστα. Συμπληρώσαμε και τις 40 εβδομάδες και περιμέναμε υπομονετικά για την γέννηση της. Τελικά γέννησα με έκτακτη καισαρική το βράδυ του Σαββάτου στης 17/09/2016. Στα μάτια μου έτρεχαν δάκρυα χαράς όταν είδα το μικρό λευκό σουσαμάκι μου και άκουσα την φωνούλα του. Η μαία το άφησε πάνω στον λαιμό μου, και αμέσως ηρέμησε. Τι όμορφο που ήταν, ξανθό με κόκκινα μαγουλάκια και χειλάκια, ήρεμο στην αγκαλιά μου. Τι ωραία που έπινε το γάλα του. Η μέρα που πήραμε εξιτήριο από το νοσοκομείο ήταν βροχερή όμως εμείς βλέπαμε ήλιο. Οι μέρες περνούσαν και το μωρό θήλαζε ικανοποιητικά. “Τα καταφέρνω”, έλεγα στον εαυτό μου, τα καταφέραμε παρά τον πόνο από το χειρουργείο, παρά της αποφράξεις των μαστών, παρά τις ματωμένες θηλές. Ούτως ή άλλως όλα αυτά δεν έχουν σημασία…
Και έγινε η Ραφαέλα- Ρόζα 6 μηνών μόνο με το γάλα της μαμάς. Μετά ο θηλασμός έγινε απόλαυση και κερδίσαμε το παιχνίδι της αυτοπεποίθησης και εγώ και η Ραφαέλα Ρόζα. Όλα έγιναν όμορφα …αβίαστα, φυσιολογικά γιατί το θέλαμε, γιατί το πιστέψαμε, γιατί αγαπιόμαστε, γιατί υπάρχουν πάντα τα μαγικά χέρια του Αλέξανδρου, του άντρα μου, του μπαμπά μας που μας αγκαλιάζουν σφιχτά, για να μπορεί η Ραφαέλα Ρόζα να χαμογελά…..
