Λατρεύω τις Συναντήσεις Εμπλουτισμού. Παρότι οι Μηνιαίες Συναντήσεις είναι εξίσου όμορφες και με γεμίζουν υπέροχα συναισθήματα, αισθάνομαι ότι από τις Συναντήσεις Εμπλουτισμού εμπλουτίζομαι κάθε φορά κι εγώ η ίδια.
Η πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου έτυχε να είναι και η πρώτη μέρα του μήνα και της εποχής. Ήρθε το φθινόπωρο. Το σπίτι μοσχομύρισε από το κέικ που ψηνόταν στο φούρνο. Ανυπομονούσα γι’ αυτή τη Συνάντηση. Κάθε φορά ανυπομονώ, αλλά αυτή τη φορά λίγο περισσότερο. Η ώρα έφτασε.
Παρότι ήταν η πρώτη μέρα του φθινοπώρου, η ζέστη ήταν ακόμα καλοκαιρινή. Κάτω από τα δέντρα του Daycamp, όμως, η θερμοκρασία ήταν φυσιολογική. Άλλη μια υπενθύμιση για το πόσο σημαντική είναι η φύση και τα δέντρα για τη ζωή μας. Το σώμα μας γέμιζε οξυγόνο και δροσιζόταν από τα πελώρια ελαιόδεντρα, που σαν μητέρες άπλωναν τα κλαδιά τους και προστάτευαν τη γη.
Ήμασταν έτοιμοι. Κεράσματα στο τραπέζι. Η συζήτηση είχε ξεκινήσει. Τα παιδιά έπαιζαν γύρω μας χαρούμενα. Ο ήχος από τα τζιτζίκια συνόδευε τις φωνές μας. Μιλήσαμε για τις σχέσεις ανάμεσα στα αδέλφια. Συζητήσαμε για τα δικά μας παιδιά, για τα παιδιά άλλων οικογενειών, για τα αδέλφια μας. Ήμασταν γονείς, αλλά και παιδιά. Μοιραστηκαμε εμπειρίες και γνώσεις. Ανοίξαμε τις καρδιές μας. Ανταλλάξαμε ιδέες για το πώς να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της καθημερινότητας και πώς να συμβάλλουμε στην βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στα αδέλφια.
Από τέτοιες Συναντήσεις δεν θέλουμε να φύγουμε, ούτε εμείς, ούτε και τα παιδιά. Έπρεπε όμως. Φύγαμε πλουσιότεροι. Εμπλουτισμένοι με γνώσεις και συναισθήματα. Αναλογιζόμενη τα όσα είπαμε και αναδεύοντάς τα στο μυαλό μου με όσα ήδη γνώριζα, συνειδητοποίησα κάτι πολύ σημαντικό. Οι οικογένειες που είχαν αναφέρει πως οι σχέσεις μεταξύ των αδελφών ήταν αρμονικές, ήταν οικογένειες στις οποίες ο σύντροφος είχε πολύ ενεργό συμμετοχή στη φροντίδα των παιδιών. Το μαγικό συστατικό που συνέβαλε τόσο σημαντικά στην ισορροπία της οικογένειας, ήταν κάτι που συχνά παραβλέπεται στην κοινωνία μας. Αν μπορούσα να διαλέξω μια εικόνα για να εκφράσει τις χιλιάδες λέξεις αυτής της Συνάντησης, θα ήταν μια εικόνα με έναν πατέρα που φροντίζει το μικρότερο παιδί, την ώρα που η μητέρα ασχολείται με το μεγαλύτερο. Θα μπορούσε ίσως να μην είναι ο πατέρας, αλλά μια γιαγιά, μια φίλη ή κάποιο άλλο άτομο. Σίγουρα, όμως, θα ήταν κάποιος που θα αγαπούσε τη μητέρα, θα την υποστήριζε και θα τη βοηθούσε να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της φροντίδας των παιδιών.
Ποιος θα το φανταζόταν ότι η υποστήριξη της μητέρας είναι απαραίτητη, όχι μόνο για τον θηλασμό, αλλά και για την ανάπτυξη υγιών και αρμονικών σχέσεων ανάμεσα στα αδέλφια. Ούτε μαγικό ραβδί, λοιπόν, ούτε νεραϊδόσκονη δεν χρειάζεται μια οικογένεια για να υπάρχει σύμπνοια και σεβασμός ανάμεσα στα παιδιά. Αγάπη και υποστήριξη χρειάζεται. Αυτό ήταν το συμπέρασμα του Φθινοπωρινού Πικ Νικ της Ομάδας LLL Ζακύνθου, που αποχαιρέτησε τόσο γλυκά το καλοκαίρι και καλωσόρισε μια νέα εποχή.
Κωνσταντίνα Γιαννιώτη, Σύμβουλος Θηλασμού της La Leche League International
