Είμαι η Ελευθερία και η δική μου ιστορία θηλασμού ξεκινάει από το μείον ένα.
Εξ αιτίας της φαρμακευτικής αγωγής που ακολουθώ, η γιατρός που με παρακολουθεί με παρότρυνε να μη θηλάσω… Φυσικά και θα ακολουθούσα τη συμβουλή της γιατρού, σωστά; Όχι, πριν το ψάξω αρκετά!
Η επιμονή του συζύγου μου για περισσότερο ψάξιμο με οδήγησε στον Σύνδεσμο Θηλασμού Ελλάδας-La Leche League Greece, όπου ηλεκτρονικού ταχυδρομείου επικοινωνώ με τη Σύμβουλο . Με μία πολύ εμπεριστατωμένη απάντηση και με παραπομπή στη βάση δεδομένων για τη χρήση φαρμάκων κατά τη γαλουχία e-lactancia ανακαλύπτω πως, ναι, μπορώ να θηλάσω! Καθώς όμως βρισκόμουν λίγες μέρες πριν τον τοκετό, δεν είχα τον χρόνο για περισσότερη αναζήτηση, οπότε είχα αποφασίσει να αφήσω το ένστικτο να κυριαρχήσει και όπου βγει.
Γέννησα με προγραμματισμένη καισαρική ένα αξιολάτρευτο αγοράκι! Στο μαιευτήριο τον έχω συνεχώς μαζί μου και θηλάζω από την αρχή. Όμως οι , βλέποντας το μωρό να κλαίει και να είναι ανήσυχο, μου προτείνουν να δώσω μπουκάλι, πράγμα το οποίο και κάνουμε. Δίναμε υποκατάστατο, όμως δεν εγκατέλειψα την προσπάθεια… Θήλαζα κάθε φορά πριν δώσουμε μπουκάλι, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Επιστρέψαμε στο σπίτι, όπου είμαι βέβαιη πια ότι το γάλα μου δεν φτάνει και μετά από λανθασμένη συμβουλή μιας μαίας θηλάζω 10 λεπτά από κάθε στήθος και μετά δίνω μπουκάλι… Πόσο όμως αφύσικο μου φαινόταν αυτό… Εξακολουθώ να θηλάζω και να δίνω μπουκάλι, μέχρι μου μια μέρα ανακαλύπτω ότι σε κοντινή πόλη θα γινόταν συνάντηση της La Leche League. Το συζητάμε με τον άντρα μου και αποφασίζουμε να πάμε.
Εκεί γνωρίζουμε τις Συμβούλους της Ομάδας, οι οποίες μας δίνουν τόσο κουράγιο! Μαθαίνουμε με μεγάλη μας έκπληξη ότι όχι μόνο έχω αρκετό γάλα, αλλά και ότι αυτό κυρίως έχει μεγαλώσει τον μικρό μας, αφού αυτό που πίνει από το μπουκάλι είναι ελάχιστο για την ηλικία του! Αυτό ήταν! Είμαι πλέον αποφασισμένη να θηλάσω αποκλειστικά! Ξέρω ότι έχω έναν σύντροφο που με στηρίζει απόλυτα και αυτό μου δίνει απεριόριστη δύναμη! Επιστέφουμε σπίτι και αρχίζουμε να μειώνουμε σιγά σιγά το υποκατάστατο, ενώ ταυτόχρονα αυξάνω τους θηλασμούς και την επαφή δέρμα με δέρμα. Το μωράκι μας ανταποκρίνεται θετικά και έτσι σε λίγες μέρες, εκεί γύρω στον 3o μήνα, ένα βράδυ διαπιστώνουμε ότι δεν είχε χρειαστεί να δώσουμε μπουκάλι όλη μέρα! Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη! Λες να τα είχαμε καταφέρει; Φαινόταν απίστευτο! Πλέον θηλάζω συνέχεια και παντού, χωρίς άγχος και πρόγραμμα και είναι τόσο όμορφο και ξεκούραστο!
Με τον θηλασμό και τη συγκοίμηση που εφαρμόσαμε καταφέραμε να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε ήρεμοι, ξεκούραστοι και ευτυχισμένοι! Υπάρχει τίποτα σημαντικότερο; Πραγματικά ένιωσα ότι με απελευθέρωσε ο αποκλειστικός θηλασμός, μπορούσαμε πλέον να πάμε παντού και ήμασταν σίγουροι ότι ο μικρός μας θα είχε ανά πάσα στιγμή την κατάλληλη τροφή, την παρηγοριά και τη στοργή που χρειαζόταν. Γιατί ο θηλασμός είναι πολλά παραπάνω από τροφή, θεωρώ ότι είναι η απόλυτη και αγνή αγάπη! Πόσα μας έχει βοηθήσει να ξεπεράσουμε; Αρρώστιες γίνονταν εύκολες και χωρίς επιπλοκές, τα εμβόλια ήταν παιχνιδάκι και γέμιζε τις μέρες μας με αγκαλιές και αγάπη!
Δεν ήταν όλα πάντα ρόδινα όμως, ξαφνικά με επισκέφτηκε η μαστίτιδα. Πέρασα ώρες με απίστευτους πόνους. Για ακόμα μια φορά ήταν καθοριστική η βοήθεια της Συμβουλου της La Leche League, καθώς και της παιδιάτρου μας. Με θηλασμό στη σωστή στάση, με τη χρήση επιθεμάτων και με αντιβίωση κατάφερα να την ξεπεράσω χωρίς να χρειαστεί να διακόψω τον θηλασμό. Αργότερα γνώρισα γυναίκες που σταμάτησαν με χάπι τον θηλασμό λόγω μαστίτιδας, οπότε θεωρώ ότι στάθηκα πολύ τυχερή που πήρα τις σωστές συμβουλές.
Δυστυχώς αυτές οι λανθασμένες συμβουλές είναι ο εχθρός του θηλασμού. Συμβουλές από ανθρώπους που οι περισσότεροι εμπιστευόμαστε όπως γιατροί, μαίες και ψυχολόγοι…πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν συμβουλευόμασταν τους κατάλληλους ανθρώπους;
Η ζωή μας συνέχισε να κυλάει όμορφα και ήρεμα. Ο Άρης μεγάλωνε, ξεκίνησε στερεές τροφές, πέρασε ο καιρός και άρχισαν τα αρνητικά σχόλια: «Πότε θα αποθηλάσεις;», «μεγάλωσε πια», «θα πάει φαντάρος και θα θηλάζει ακόμα». Δεδομένου ότι δεν έχω δει κανέναν φαντάρο να θηλάζει, συνέχισα απτόητη να κάνω αυτό που μας έκανε όλους ευτυχισμένους! Η συμπαράσταση του άντρα μου με έκανε συνεχώς να θέλω να συνεχίζω και να κλείνω τα αυτιά μου σε όλα τα σχόλια.
Και περνούσαν οι μέρες μέχρι που εκεί κάπου στα τρία χρόνια έρχεται μια δεύτερη εγκυμοσύνη. Πόση χαρά Θεέ μου! Δυστυχώς όσα απρόσμενα ήρθε άλλο τόσο απρόσμενα τελείωσε. Ήταν παλίνδρομη κύηση και η γνώμη του γιατρού ήταν ότι πιθανόν να έφταιγε και ο θηλασμός. Εκεί τα έχασα λίγο. Μήπως έφταιγα εγώ; Πόσος πόνος και αρνητικές σκέψεις. Ευτυχώς πάλι με την συμπαράσταση των αγαπημένων μου προχωράμε παρακάτω, δύσκολα αλλά δεν το βάζουμε κάτω! Με την ενημέρωση που είχα εξασφαλίσει, αισθανόμουν σίγουρη ότι δεν έφταιγε ο θηλασμός για τον πρόωρο χαμό της εγκυμοσύνης.
Πόσο θέλουμε όμως άλλο ένα μωράκι! Όπως και την πρώτη φορά, έτσι και τώρα έρχομαι σε επαφή με γυναικολόγο αναπαραγωγής, ο οποίος είναι κάθετος για τον θηλασμό. Για να προχωρήσουμε σε διαδικασίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής πρέπει να σταματήσω να θηλάζω. Μπαίνω σε σκέψεις. Ο Άρης είναι πλέον τριών ετών και πέντε μηνών και θηλάζει πέντε λεπτά το μεσημέρι για να κοιμηθεί και άλλα πέντε το βράδυ για τον ίδιο λόγο. Ξεκινάω συζήτηση και αγκαλιές και με πολλή αγάπη του εξηγώ ότι η μαμά του έχει δώσει όλο το γάλα της και θα συνεχίσω να τον αγαπώ και να τον αγκαλιάζω ακόμα και αν δεν πίνει γάλα. Το δέχτηκε ανέλπιστα καλά! Σταματήσαμε πρώτα τον μεσημεριανό θηλασμό και σε λίγες μέρες και τον βραδινό, με αγάπη, στοργή, σεβασμό και κατανόηση.
1278 μέρες. Ένα μοναδικό ταξίδι που αξίζει σε κάθε μητέρα να το ζήσει.
Νιώθω ευλογημένη που το έζησα κι εγώ!!!
