Η κόρη μου γεννήθηκε τον Απρίλιο του 2016, εκτάκτως με καισαρική τομή, στις 38 εβδομάδες κύησης. Χωρίς κάποιον σοβαρό λόγο, απλά γιατί έτσι έκρινε η γιατρός, έπεφτε και Παρασκευή, καταλαβαίνετε… Επίσης χωρίς κάποιον ουσιαστικό λόγο μου κράτησαν το μωρό ολόκληρη την πρώτη μέρα στην εντατική. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι μοιραία όλα ξεκίνησαν στραβά με τον θηλασμό.
Πανικοβλημένη κι έπειτα από τη συμβουλή της μαίας μου, άρχισα να αντλώ γάλα με το θήλαστρο κάθε 3 ώρες, ακόμα και τη νύχτα. Αποτέλεσμα; Κατάφερα μεν να βγάλω μπόλικο γάλα, το στήθος μου όμως είχε γίνει τεράστιο, είχε πρηστεί, και το μωρό -που ήταν μόλις 2.680γρ.- δεν έπιανε με τίποτα τη θηλή! Συγχυσμένη κι απογοητευμένη συνέχισα να βγάζω γάλα με το θήλαστρο μέχρι να καταφέρω να θηλάσω αποκλειστικά.
Το μωρό όποτε με άγγιζε πονούσα, στη βδομάδα πάνω οι θηλές μου είχαν ματώσει, ενώ έκανα συνεχώς μαλάξεις κι έβαζα κομπρέσες για να αποφύγω τη μαστίτιδα. Τελικά η μόνη λύση που βρήκα ήταν να βάλω ψευδοθηλές, κι έτσι ο πόνος έγινε υποφερτός. Το καημένο το μωρό μου παιδευόταν και καθόταν με τις ώρες στο στήθος μου μέχρι να καταφέρει να τραβήξει το γάλα που χρειαζόταν. Κι εγώ καθόμουν με τις ώρες καθηλωμένη στον καναπέ, εξαντλημένη σωματικά και ψυχικά.
Στους τρεις μήνες επιτέλους κατάφερα να ξεφορτωθώ τις σιλικόνες, και κατευθείαν είδα διαφορά στον τρόπο που θήλαζε το μωρό μου. Έπινε πολύ πιο γρήγορα και μετά από λίγα λεπτά χόρταινε. Η αίσθηση της άμεσης επαφής ήταν πρωτόγνωρη και για τις δυο μας, θυμάμαι η μπέμπα κοίταζε με έκπληξη το στήθος μου λες και το αντίκριζε για πρώτη φορά!
Σταδιακά άρχισε να ρυθμίζεται η παραγωγή γάλακτος, να υποχωρεί το πρήξιμο των μαστών και να μειώνεται η έντονη ροή.
Φτάνοντας στον 6ο μήνα κι ενώ είχαν πλέον μπει οι στερεές τροφές, η μικρή μου συνέχιζε να πίνει γάλα πολύ συχνά μέσα στη μέρα, και τρεις με τέσσερις φορές τη νύχτα. ‘Όλοι αυτοί οι θηλασμοί και τα ξυπνήματα, σε συνδυασμό με τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση που κατά συνέπεια με ανάγκαζε να κρατάω πολλές ώρες τη μπέμπα αγκαλιά, με είχαν φτάσει στα όριά μου. Αϋπνία, νεύρα, ίσως και κατάθλιψη. Σίγουρα τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως τα φανταζόμουν.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά πέρασε ο πρώτος χρόνος, με ανάμεικτα συναισθήματα, γλυκόπικρα. Η πραγματική αιτία όμως της κακής συναισθηματικής μου κατάστασης ήταν ότι δεν είχα στήριξη από κανέναν, ούτε από τον άντρα μου και την οικογένειά του, αλλά ούτε κι από τους ίδιους μου τους γονείς. Κανένας δε με καταλάβαινε, μου έλεγαν ότι ήταν πια καιρός να κόψω τον θηλασμό, αφού πια η μπέμπα μιλούσε και περπατούσε. Πίστευαν ότι εξαιτίας αυτού η κόρη μου δεν έτρωγε, δεν κοιμόταν, και δεν πήγαινε σε άλλες αγκαλιές παρά μόνο στη δική μου. Όλοι εναντίον μιας μάνας, μόνης.
Τότε ήταν που ανακάλυψα τη La Leche League! Προβλήματα τεχνικά δεν είχα πια να μου λύσει. Είχα όμως πολύ ανάγκη από ψυχολογική υποστήριξη. Άρχισα λοιπόν να πηγαίνω στις Μηνιαίες Συναντήσεις όπου με έκπληξη και συγκίνηση διαπίστωσα ότι υπήρχαν κι άλλες μαμάδες σαν κι εμένα εκεί έξω. Που σκεφτόντουσαν σαν κι εμένα, που είχαν αντιμετωπίσει δυσκολίες και που με έκαναν να νιώθω τόσο μα τόσο φυσιολογική! Επιπλέον άρχισα να δανείζομαι βιβλία από την υπέροχη βιβλιοθήκη της LLL, που με βοήθησαν πολύ σε θέματα γονεϊκότητας και προσωπικής ανάπτυξης.
Εν τέλει αποδέχτηκα τον εαυτό μου, απενοχοποιήθηκα, κι αποφάσισα να ακολουθήσω το ένστικτό μου και τις ανάγκες του παιδιού μου, κι όχι αυτά που προσπαθούσε να μου επιβάλει η κουλτούρα του μπιμπερό. Μπορεί να με θεωρήσετε σκληροπυρηνική, αλλά η τετράχρονη πλέον κόρη μου ακόμα ζητάει λίγο γαλατάκι τα βράδια, ότι έχει απομείνει δηλαδή. Κατά τ’ άλλα πηγαίνει στο σχολείο της, στο μπαλέτο της, είναι πολύ κοινωνική, εκδηλωτική κι εκφραστική με τα συναισθήματά της. Ο θηλασμός της χάρισε τον ισχυρό δεσμό που χρειάζονται όλα τα μωρά για να αναπτυχθούν σωστά, μια πολύ δυνατή σχέση μάνας-κόρης που θα την συντροφεύει για πάντα.
Ο θηλασμός κι οι αγκαλιές που τον συνοδεύουν είναι χρυσός, γι’ αυτό αξίζει να το προσπαθήσετε! Είστε φανταστικές μητέρες και μην αφήσετε κανέναν να σας πει το αντίθετο!
Τελειώνοντας την ιστορία μου θα ήθελα να ευχαριστήσω τις Συμβούλους Θηλασμού της LLL που με αλτρουισμό βοηθούν τις μητέρες και τα μωρά όλου του κόσμου. Να είστε γερές να συνεχίζετε το σπουδαίο σας έργο!
